بت سازی از شخصیت های سیاسی گذشته چون شاه و مصدق، نشان از نبود «اندیشه گری»، در گروه های سیاسی ایرانی است!

مهمترین آفتی که در فضای سیاسی ایران وجود دارد، بت سازی از شخصیت های سیاسی است.

این روش، مختص به هیچ گروه خاصی نیست، و تمامی از گروه های سیاسی را در بر می گیرد، در اینجا از گروه های اصلی، چند نمونه ذکر می شود:

-         اکثریت افرادی که خود را ملی مذهبی می نامند، زنده یاد دکتر محمد مصدق را به شکل بت میبینند، و بیش از آنکه او را یک فعال سیاسی بدانند، از او به عنوان یک بت یاد می کنند. گویا فراموش کرده اند که مصدق نیز یک انسان بوده، و علی رغم خدمات بسیار زیاد، اشتباهاتی نیز داشته است.

-         طرفداران نظام پادشاهی مشروطه نیز، پهلوی اول و دوم را به شکل یک بت می بینند، و معتقدند که آنها هیچ اشتباهی نداشته اند! افراد متمایل به این گروه نیز فراموش کرده اند که این دو نیز، خدمات بسیاری داشته اند، اما در همان حال، اشتباهات فراوانی مرتکب شده اند.

-         وارد بحث درباره طرفداران مجاهدین خلق نمی شود، چه آنکه آنها بیشتر یک فرقه هستند تا اینکه گروه سیاسی لقب داده شوند.

نکات قابل توجه به شکل زیر است:

-         طبیعیاست که در اینجا، وارد این بحث نمی شوم که اشتباه مصدق یا شاه چه بوده است، بلکه هدف من، بررسی روش های غلط برخورد است.

-         اصولا هیچ کسی بت نیست، باید یاد بگیریم که انسان ها سفید و سیاه کامل، یا همان خوب و بد نیستند، بلکه خاکستری هستند. هر انسانی می تواند خوبی و بدی داشته باشد.

تفکر بت سازی و بت پروری، به دیکتاتوری ختم می شود! اصولا وقتی شما کسی را بت می بینید،دیگر حاضر نیستید از او انتقاد کنید. شایان ذکر است که انتقاد، بن مایه و زیر ساخت دمکراسی است. یعنی گروه های سیاسی، با انتقاد از یکدیگر، باعث رشد و بهبود در یکدیگر می شوند، از طرف دیگر، رقابت به وجود می آید.

-    اما تفکر بت سازی و بت پروری، تنها باعث می شود که افراد در مقابل انتقاد، موضع بگیرند و به جای تفکر درباره انتقاد مطروحه، به حمله شخصی بپردازند.

-         مهمترین نکته این است:

-        وجود چنین تفکر بت سازی و بت پروری، باعث شده که گروه های سیاسی، به جای اینکه به اندیشه ورزی و غنای دانش سیاسی خود توجه کنند، دیگر نیازی به این کار نبییند.

-         یعنی گروه های سیاسی، به جای اینکه اعتبار خود را از تفکر سیاسی خود کسب کنند، اعتبار خود را از اشخاص کسب می کنند.  این رخداد بسیار خطرناکی است، چه آنکه جایگاه گروه های سیاسی را به فرقه و گروه های شخصیت پرست، تنزیل می دهد.  

_ سلمان فارسی ، بزرگترین خیانتکار تاریخ ایران را بهتر بشناسیم /کاوشی در باب شکل گیری ساختار اسلام

  

نوشته های چند روز گذشته:  

یک- اگر یک دهم انرژی که ایرانیان صرف حمله به یکدیگر می کنند، صرف مبارزه با رژیم می کردند، رژیم تاکنون سرنگون شده بود!

دو-حیله گری و بازی کثیف خامنه ای: انتقاد از روحانی و سفر به نیویورک!

سه:  آیا با حرکت پلکانی و اندک اندک، می توان  به آزادی و دمکراسی دست یافت؟

و چند نوشته اخیر این وبلاگ:

3)     /---------/حکم اعدام، عمدی ترین نوع قتل و آدم کشی است/حکم اعدام، قباحت آدم کشی را می شکند و آنرا عادی جلوه می دهد!

4)     /----------/داستان سرداران جنگ و مصونیت مضاعف آقازاده های آنها!/ امام زاده های زنده ای که مشغولدلالی هستند...! 

5)     /----------/چوبه دار، ننگ هر جامعه متمدنی است! / شهروندانی که اعتراض نمی کنند نیز در مسئولیت این فاجعه شریک هستند...!

6)     /---------/عباس یزدان پناه یزدی، «جعبه سیاه» جنایات و دزدی های رژیم!/ جنایات امثال عباس یزدان پناه اگر بیشتر از طائب نباشد، کمتر نیست! 

7)     /----------/شادی ما سرنگونی قوم مغول است! تغییر احمدی نژاد و روحانی، مانند جانشینی اوگتای خان به جای چنگیز است!

  

8)     /-------/آیا اعدام محکومین به حمل مواد مخدر، کار درستی است؟!/ اگر اعدام جلوی توزیع مواد را می گیرد، چرا بالاترین تعداد معتادان دنیا را داریم؟!

/ پژوهشی بر عملیات کربلای پنج/ هموطنم، این تصویر روباه بنفش است، هنگام صدور دستور قتل عام شصت و پنج هزار نفر ایرانی!