شاید یکی از مهمترین لحظه های زندگی فکری من ، لحظه ای بود که با دیدن فیلم طعم گیلاس ، درک کردم که زندگی چه طعمی دارد، فهمیدم که زندگی طعم گسی را دارد، همانند گیلاس. نه شیرین است و نه تلخ، نه شور است و نه تند. بلکه گس است. برای لذت بردن از طعم گس باید که هنر لذت بردن را آموخته باشی. همانند شراب که برای لذت بردن از طعمش ، باید شراب خوردن درست را بلد باشی؛ لذت بردن از زندگی هنر و دانش است. یک توانایی است که هر کسی آنرا بلد نیست.
شاید یکی از لازمه ها، برای لذت بردن از زندگی این باشد که باید بدانیم همه جانداران دارای حرمت هستند.
زمانی در دنیا نژاد پرستی بود، قدرت یک گروه باعث می شد که اعضای همان گروه خود را برتر از دیگران بدانند و به پایمال کردن حقوق دیگران اقدام کند. با پیشرفت بشریت ،بعد از کمی نوع بشر فهمید که همه انسانها با هم برابرند، نباید به صرف رنگ و دین و ملیت آنها را دسته بندی کرد و بها داد. این اولیت قدم بود برای برداشتن مرزهای ابلهانه نژادپرستی.
قدم بعدی برداشتن مرز بین انسان ها و دیگر موجودات زنده است. در کشورهای متمدن برداشتن این مرز و حرمت گذاشتن به آنان دیری است که آغاز شده است. باید بدانیم که حیوانات زبان ندارند، اما زنده اند و به صرف زبان نداشتن و اینکه ما قدرتمندتر از آنها هستیم، دلیل نمی شود که به آنها زور بگوییم و حق آنان را پایمال کنیم.
فرض کنید که روزی موجودات فضایی برای دیدار به زمین بیایند،آیا از رفتار ما با حیوانات متعجب نخواهند شد؟! آیا به ما نخواهند گفت که چقدر زشت است که شما انسان ها بی دلیل به آزار حیوانات و موجودات زنده می پردازید؟
برگردیم به بحث زیبایی زندگی،
زمانی می توانیم از زندگی کوتاه مان لذت ببریم که احساس مفید بودن بکنیم. این احساس یکی از بالاترین سطح های رستگاری است. چه زمان می توان مفید بودن را حس کرد؟ زمانی که بدانیم دیگر انسان ها و موجودات را عذاب نداده ایم و به دلیل حضور ما ، کسی و یا حیوانی زجر نکشیده است.
چرا در جامعه ایران حیوانات حرمت ندارند؟!
معتقدم مهمترین دلیل، رسوخ دین اسلام در این جامعه است، بی شک اسلام هیچ حرمتی برای حیوانات قایل نشده است و جامعه و روحانیون مذهبی نیز در مقابل مطرح شدن مقوله حمایت از حیوانات ، موضع گیری می کنند.
کار بزرگی در پیش رو داریم، اما بر روشنفکران این جامعه است که حرمت حیوانات را به جامعه بیشتر معرفی کنند و در نشر آن بکوشند.
به امید روزی که هیچ انسان و حیوانی زجر نکشد و آزار نبیند. به امید روزی که همه موجودات، چه انسان و چه حیوان از حق حیات برخوردار باشند.
پی نوشت:
این نوشته را به درخواست روادرانر عزیز نوشته ام، رودرانر جان، ببخشید که نوشته ام کمی فلسفی شد.
[1]تیتراژ سریال هانیکو : زندگی منشوری است در حرکت دوار ، منشوری که پرتو پر شکوه خلقت با رنگهای بدیع و دلفریبش انرا دوشت داشتنی، خیال انگیز و پرشور ساخته است.
بحث گسترده ای عست ولیو همش به دین هم بر نمی گرده مردم ما احتیاج به اموزش دارنند احتیاج به قوانین محکمی دارنند که بزدارننده باشه دین فقط یکی از عوامل تاثیر گذار است. ولی در کل مطلب خوبی بود
پاسخحذفسبز باشی
دوست خوبم
بحث گسترده ای هست ولی همش به دین هم بر نمی گرده مردم ما احتیاج به اموزش دارنند. احتیاج به قوانین محکمی دارنند که باز دارنده باشه دین فقط یکی از عوامل تاثیر گذار است. ولی در کل مطلب خوبی بود
پاسخحذفسبز باشی
دوست خوبم
آرزوت برآورده نمیشه! ایران عوض میشه! ولی تو به آرزوت نمیرسی؟ بعد میفهمی چرا! یعنی به گور میبری. متاسفم برات
پاسخحذفنه که بدخواهانه باشه یا مثه خودت غرضی باشه. نه
بعد میفهمی
این چشم ظاهر بینت نمیزاره بدونی چرا
بازم بعد میفهمی
افسوس اونموقع دیگه دبره
برای همه چی
خُب دیگه نمیفهمی چرا؟
سلام خسته نباشی
پاسخحذفاگر یکم کتاب های تاریخی رو خونده باشی می بینی که حتی عصای پیغمبر ص اسلام هم اسم داشته.
امام حسن ع کسی بود که هر لقمه غذا که می خورد به سگ ولگرد هم یک لقمه می داد.
ذوالجناح یعنی صاحب بال. اسم اسب امام حسین ع بود. پس می بینی که هیچ ربطی به دین نداره. جمهوری اسلامی اگه شما می گید اسلام اینه بدونید آقا جان اینا همونطور که اسمشون جمهوریه ولی اصلا جمهوری نیستند اسمشونم اسلامیه. اصلا اسلامی نیستن.
به هرحال امید وارم دفه بعد 2 تا مطلب بخونی یه چی حالیت باشه بعد بنویسی. واقعا دارم از سایت بالاترین نا امید میشم.
به امید آزادی ایران
دوستی که می گفت اسلام با حیوانات بد رفتری نمی کند، پیشنهاد می کنم این مقاله را بخواند
پاسخحذفhttp://crimsondevil50.blogspot.com/2010/05/blog-post.html
برای تفکری که مبتنی بر این فرضیه است که کل کائنات و موجودات آن بخاطر یک فرد آفریده شده, رفتاری که افراد با حیوانات و در درجه بعدی با یکدیگر خواهند داشت غیر قابل کنترل است.
کسی که با این تفکر بار میاد کم کم یک حالت مالکیت به همه چیز پیدا می کنه و وقتی که مالک چیزی باشید و کنترلی در کار نباشه, می شه حدس زد که چه اتفاقی می افته؟ نمی دونید؟ به کوچه و خیابونها و گوشه و کنار این مملکت برید و ببینید که با حیوانات چه رفتاری می کنند و یا بهتره بگم چه بلاهایی سرشون میاد؟
کلا این هم یه جورایی بر می گرده به ایدئولوژی و خودی و غیر خودی دونستن افراد و بعد هم کلیه جاندارن، در صورتی که اخلاقیات علاوه بر نوعدوستی مروج رفتار مسالمت امیز با کلیه جانداران و بطور کلی طبیعت است.
البته نکته اینه که اگر کسی معتقد باشه که تمام طبیعت و جانداران بتدریج بوجود آمده اند و برحسب شرایط و اقلیم و دیگر موارد هریک به شکلی و گونه ای رشد یافته اند. کمتر احتمال داره که خود را مالک و اشرف دیگران محسوب کند و بپندارد که هرگونه تصرفی بر هر جاندار یا بی جانی بر وی جایز است.
اینگونه است که اگربه فرهنگی این باور تزریق بشود که شما جزیی از کل طبیعت هستی و حلقه ای از این زنجیر و هستی یکایک این موجودات مستقیم و غیر مستقیم و کم و یا بیش به یکدیگر وابسته هستند،فرد یاد می گیرد که خود را از موجودات و طبیعت بداند و آنها را دوست بدارد. به نظر من یک همچنین انسانی بسیار بعید است دست به اعمال خشونت بار نسبت به حیوانات بزند چه رسد به همنوعان خود.
خبراز دردومرض نداری. خبراز بیماری نداری. خبراز حوادت و اتفاقاتی که کنترلش دستت نیست نداری. خبراز عاقبت هم نداری!
پاسخحذفلحظه مهم نیست. عاقبت کار مهمه؟
یه سری به این بیمارستانها بزن!
به این آسایشگاه ها. خانه سالمندان
حادثه پیش بیاد بهترین دوستان. نزدیکترین فامیل بعد مدتی جا میزنند و رها میکنند
هنوز درد لاعلاج نداری تا بدونی. هنوز نداری.
اون لحظه فقط یکی رو صدا میزنی!
انسان آه و دمی است. با نیش یک پشه این قدوقامت این سرو خم میشه و بیچاره و ذلیل
دنیا عبرتگاه تاریخه
هیچ چیز پایدار نمیمونه!
لحظه مهم نیست.
عاقبت؟
افسانه نیست ت
من این داستان را برای زنگ انشا تعین کردم
پاسخحذفولی خیلی خوب بود