مرگ دیکتاتور کره شمالی، ما را به یاد مرگ خمینی می اندازد،همانند مردم کره شمالی، برخی از مردم در اثر نبود مطبوعات آزاد و تبلیغات دولتی، واقعا تصور می کردند خمینی روح خدا است و او انسان را مفیدی برای جامعه بوده است، و آن دیکتاتور را به حد پرستش دوست داشته اند و برای مراسم مرگ او، گریبان می دریدند...!
فکر می کنم تلوزیون کره شمالی، مرگ دیکتاتور را به این شکل اعلام کرد:
"ساعت هفت بامداد است، اینجا صدای جمهوری اسلامی کره شمالی: بسم الله الرحمن الرحیم. انا لله و انا علیه الراجعون. روح بلند پیشوای مسلمانان و رهبر آزادگان جهان، حضرت آیت الله کیم جونگ ایل به خدا پیوست، به همین مناسبت از سوی ر حجت السلام کیم جون اون فرزند امام کیم جونگ ایل ، بیانیه ای به این شرح منتشر شد...!"
دیکتاتور کره شمالی دیروز درگذشت، کیم جون ایل، دیکتاتور کشور کمونیستی کره شمالی بود، کشوری که فقیر ترین کشور دنیا است، مردمش در بدترین و فلاکت بارترین شرایط زندگی می کنند. در این کشور فقیر، داشتن تلفن همراه مجازات مرگ را پی دارد، خدمات پزشکی تقریبا صفر است، هیچ تولید علمی، صنعتی و یا هنری در این کشور وجود ندارد.
مردم این کشور سالها است که ایزوله هستند و به دنیای بیرون هیچ ارتباطی ندارد، برنامه مستندی که بی بی سی در اینباره تهیه کرده بود، نشان می داد چگونه این مردم مانند انسان های غارنشین زندگی می کنند و از دنیا بی خبر هستند.
مردم کره شمالی تصور می کنند خودشان خوشبخترین و ثروتمندترین کشور دنیا هستند، در حالی که دیگر کشورهای دنیا فقیر و بیچاره هستند. یکی از افرادی که موفق به فرار از این کشور مصیبت زده شده بود، به خبرنگار می گفت اگر غذای ما ته مانده ای داشت، آنرا برای مردم کره جنوبی کنار می گذاشتیم! نکته بامزه ماجرا این است که اکنون کره جنوبی یکی از کشورهای ثروتمند دنیا است...!
به مانند تمام دیکتاتورهای دیگر، رهبر کره شمالی خودش و اطرافیانش زندگی بسیار مرفه ای داشتند، او مشتری گران ترین مشروب ها و کنیاک های دنیا بود، در حالی که مردم آن کشور از گرسنگی می مردند، او فقط یک بار هفتصد هزار دلار پول خرید مقداری مشروب داده بود.
گزارش های عجیبی از دست داشتن کره شمالی در فروش اسلحه به گروه های تروریستی و مشارکت در قاچاق مواد مخدر انتشار یافته است.
به مانند دیگر دیکتاتورها، دیکتاتور کره شمالی از شورش مردم می ترسید و می دانست به دلیل اینکه هیچ مشروعیتی در بین مردم ندارد، اگر کشور ثالثی به کره شمالی حمله کند، مردم از او طرفداری نخواهند کرد، لذا بخش عمده ای از بودجه کشور را صرف ساختن بمب اتمی کرد.
به عبارت دیگر، برای قریب بیست سال، مردم کشور را در فقر مضاعف نگه داشت تا بتواند دو کلاهک هسته ای داشته باشد و بدینوسیله، مطمین شود کشورهای دیگر به کره شمالی حمله نخواهند کرد.
کره شمالی آینه تمام نمای زندگی یک دیکتاتور است، کشوری که می توانست مانند کره جنوبی، شانه به شانه ژاپن حرکت کند، آنچنان فقیر و عقب افتاده است که در بیمارستان های آن به دلیل نبود دارو ، پای انسان ها را بدون بیهوشی قطع می کنند...!
این تصویر ماهواره ای که در شب گرفته شده، به زیبایی نشان می دهد که چطور کره جنوبی در اثر وجود دمکراسی پیشرفت کرده است و تمامی شهرها در شب می درخشد، اما در کره شمالی تنها بخش کوچکی از پایتخت از نعمت برق برخوردار است.
/----------/در کره شمالی به مجسمه رهبر کشور تعظیم می کنند، در ایران به ماکت مقوایی...!
نوشته های پیشین:
نوشته های پیشین:
