نبود آزادی بیان، زمینه ساز شستشوی مغزی است / البته که فجایعی چون نسل کشی در رواندا در بستری از نبود آزادی بیان شکل می گیرد

تصویر جمجمه قربانیان نسل کشی در رواندا 

شستشوی مغزی را خوب می شناسیم، اصول ساده ای دارد، اجازه دسترسی شخص را به اطلاعات آزاد نمی دهند و قربانی را با یک نوع اطلاعات خاص بمباران می کنند؛ حاصل این روش، تبدیل انسان های معمولی به جنایتکارانی بی رحم است.

نمونه اش را ما در طی جنگ هشت ساله ایران و عراق می دیدم که چگونه کودکان ده یا دوازده ساله را شستشوی مغزی می دادند و بعد برای پاکسازی میدان مین به جبهه می بردند.

شاید بد نباشد این ویدیو مستند  با زیرنویس را نیز ببینید که به ما نشان می دهد چگونه با شستشوی مغزی  سربازان طالبان را آموزش می دهند و آماده بمب گذاری انتحاری می کنند.

و اما ارزش آزادی بیان و ربطش به نسل کشی : زمانی ارزش آزادی بیان را در می یابیم که داستان رقت انگیز نسل کشی در رواندا را مرور کنیم، در اثر نبود آزادی بیان ، آتشی از نفرت شعله ور می شود که به مدت صد روز هر ساعت چهارصد انسان سلاخی می شوند.

در اینجا داستان نسل کشی را به صورت خلاصه مرور کرده ام:

بیش از شانزده سال از فاجعه نسل کشی رواندا می گذرد، باور کردنش سخت است که شانزده سال پیش، در قرن بیستم  و وجود سازمان ملل، چنین جنایتی رخ داده و دنیا در آن زمان چشمانش را بر آن بسته است.

رواندا کجاست ؟

رواندا کشوری کوچک در آفریقای مرکزی است، مستعمره آلمان بوده و بعد از جنگ جهانی ، به عنوان مستعمره بلژیک ادامه حیات داده است. در سال 1961، به استقلال رسیده است.

ریشه فاجعه:

رواندا  میراثی وحشتناک از زمان استعمار به ارث برده است. کشور رواندا از دو قوم اصلی هوتو و توتسی تشکیل شده اند، اقلیت توتسی ها که پوست روشنتر و قد بلندتری داشته اند، همیشه از جانب استعمارگران از امتیازهای اجتماعی بهتری برخوردار بوده اند. امکان تحصیل و گرفتن پست های اجتماعی همیشه برای توتسی ها مهیاتر بوده است و این تبعیض به مانند دملی چرکین با نسل کشی سر باز می کند.

این تبعیض چون دملی چرکین مدتها در جامعه روندا وجود داشته است و دولت استعماری اکثریت هوتو، با استفاده از نبود آزادی بیان ، دست به شستشوی مغزی بسیاری از افراد تندرو قبیله هوتو زده و آنها را آماده جنایت کرده است. 

خلاصه ای از فاجعه:

در سال 1994 ، هواپیمای رییس جمهور رواندا که از قبیله هوتو بود، هدف موشک زمین به هوا قرار گرفت و سرنگون شد. هنوز مشخص نشده که چه کسی هواپیمای فوق را سرنگون کرده است، اما این سانحه که به کشته شدن رییس جمهور(جونال هابیا ریمانا) منجر شد، آتش نسل کشی رواندا را شعله ور ساخت.

نقش دولت های غربی:

نقشی که دولت های غربی در این فاجعه ایفا کردند ، از دو جنبه قابل بررسی است. اول اینکه فرانسه به صورت کاملا شرم آوری از دولت دیکتاتوری (ریمانا) طرفداری می کرده است و اسلحه فروان در اختیار گروه های شورشی هوتو قرار داده است.

جنایت بعدی این بود که بیش از یکصد روز این نسل کشی ادامه یافت و دولت های غربی و سازمان ملل هیچ کاری برای جلوگیری انجام ندادند. شورای امنیت ابتدا از قبول فاجعه به عنوان نسل کشی طفره رفت ، آنهم در حالی که ساعتی 400 نفر انسان کشته می شدند. آمریکا و بریتانیا تبانی کردند و مدارک نسل کشی نادیده گرفته شد و صلح بانان بین المللی بسیار دیر به منطقه اعزام شدند. بماند که اصولا نیروی نظامی کشورهای آفریقایی در آخر موفق شدند که آتش این نسل کشی را خاموش کنند.

نقش شستشوی مغزی در رواندا

از مدتها قبل از سقوط هواپیمای رییس جمهور وقت، رادیو (تنها رسانه همه گیر آن زمان در رواندا) به صورت کاملا برنامه ریزی شده به شستشوی مغزی هوتوها اقدام می کرده و ذهن مردم عادی را برای این نسل کشی آماده می کرده است. جالب اینجاست که رییس جمهور وقت ( که در دوران او این نفرت شکل گرفت) به شدت تحت حمایت فرانسه بوده است.

بعد از سقوط هواپیما و کشته شدن رییس جمهور، به ناگاه آتش نسل کشی شعله ور می شود و افراد تندرو قبیله هوتو، به صورت کاملا برنامه ریزی شده و تحت حمایت پلیس و نیروهای نظامی، مسلح به اسلحه های فرانسوی ، به کشتار افراد قبیله توتسی می پردازند. در طی یکصد روز، بیش از یک میلیون و هفتاد هزار انسان ، کشته می شوند، یعی هر در هر ساعت چهارصد نفر و در هر دقیقه هفت انسان به مدت یکصد روز.به بیش از نیم میلیون زن تجاوز شد که بسیاری از آنها به ایدز آلوده شدند.

قربانیان فقط توتسی نبودند!

قاتلین، افراد تند رو قبیله هوتو بودند که به شدت شستشوی مغزی شده بودند و آنها مردم عادی هوتو را نیز مجبور می کردند افراد قبیله توتسی را بکشند و اگر سرباز می زدند ، به افراد معمولی هوتو ها نیز رحم نمی کردند.

پایان فاجعه

میلیونها نفر از افراد قبیله توتسی به کنگو گریختند و در کمپ های پناهندگی مدتها زندگی کردند، در نهایت گروهی متشکل از توتسی ها و نیروهای نظامی از دیگر کشورهای آفریقایی موفق شدند این نسل کشی را متوقف کنند.

موقعیت کنونی رواندا

(پل کاگامی) ، که نقشی مهم در سرکوب تندروهای هوتو بر عهده داشته و رهبر اقلیت توتسی بوده است، اکنون ریاست جمهوری رواندا را به عهده دارد و کشور در سایه مدیریت او ، بشدت رو به رشد است.

پل کاگامی، رییس جمهور کنونی روندا

فرید زکریا ژورنالیست CNN، روندا را بزرگترین داستان موفقیت آمیز آفریقا می خواند.  بیش از سه میلیون نفر از پناهنده ها تا کنون به کشور مراجعه کرده اند و سیاست دولت بنا بر ایجاد آَشتی ملی است. هر چند که انتقادات بعضا جدی نیز به پل کاگامی بدلیل نقض حقوق بشر تا کنون وارد شده است (اینجا) ، اما رواندا چشمندازی بسیار مثبت دارد.

در خاتمه اینکه :

نسل کشی روندا ، لکه ننگی بر پیشانی بشریت است، چه آنکه در قرن بیستم به وقوع پیوست و براحتی امکان جلوگیری از این فاجعه انسانی وجود داشت. 

این ویدیوی کوتاه ، به صورت تصویری خلاصه ای از فاجعه رخ داده را به نمایش می گذارد. 

  

منابع این نوشته: فیلم مستند شبکه چهار بریتانیا  با عنوان:   Rwanda after Genocide by Deborah Scarnton ===   بی بی سی === بی بی سی فارسی==== گزارش Peace Pledge Union در باره نسل کشی روندا 

نوشته قبلی من : 

در عجبم از جامعه ای که برایش نقض حقوق کودکان و زنان در تلوزیون کاملا عادی است، اما شنیدن کلمه دیوث برایش عجیب و تابو است!