لغو تحریم ها از زاویه ای دیگر:

یکم) در اقتصاد ایران به این شکل زیر عمل می کنند:

الف)  در صورتی که تحریم نباشد: نفت را می فروشند، پول آن به خزانه می آید، و با مدیریتی بسیار بد، هزینه می شود. بخش عمده ای از این پول به دلیل مدیریت نالایق تلف می شود، بخش دیگری از آن شامل حال «اختلاس» می شود، و در انتها، درصد ناچیزی خرج نیازهای اولیه مردم می شود.

ب) در صورتی که تحریم باشیم: اگر به دلیل اعمال تروریستی و یا برنامه اتمی، در کشور تحریم باشد،  آنگاه مقدار نفتی که می توانند بفروشند کاهش می یابد، و حتی امکان اینکه همان مقدار کم را به شیوه معمول بفروشند وجود ندارد. در چنین حالتی، پول کمتری به خزانه می آید، و در نتیجه پول کمتری برای اختلاس وجود دارد. در چنین شرایطی، سران رژیم، به بهانه تحریم ها، وارد «کاسبی دلالی تحریم» می شوند، و به این شیوه نوین، پول به جیب می زنند.  در نهایت، باز نیز درصد ناچیزی از پول نفت صرف نیازهای اولیه مردم، مثلا گندم و روغن می شود.

دو)  سوال اینجاست، اگر یک مدیریت صحیح و شایسته بر اقتصاد ایران حاکم باشد، اصولا نیازی به پول نفت نیست. ایران کشوری ثروتمند است، کافیست امنیت اقتصادی به وجود آید و رژیم به اعمال تروریستی متوسل نشود، و از طرف دیگر، با برگزاری انتخابات آزاد، پایداری سیاسی در کشور ایجاد کند.

در چنین شرایطی، سرمایه گذاری خارجی به سوی ایران سرایز می شود، و به راحتی به پیشرفت اقتصادی دست خواهیم یافت.

سه) باور کنید که لغو تحریم ها خوشحالی ندارد، و فرقی ایجاد نمی کند. باز بخش عمده از درآمد نفت صرف اختلاس و بخش عمده دیگری به دلیل سو مدیریت تلف می شود.

چهار) تنها روش برون رفت از منجلاب کنونی، سرنگونی این رژیم، و واگذاری حاکمیت ملی به نمایندگان واقعی مردم است.