همانقدری که انتخابات رژیم یک خیمه شب بازی است، فعالیت حزبی اصلاح طلبان نیز کلاه بردارانه و فاسد است!

فعالیت حزبی اصلاح طلبان برای من یادآور فعالیت حزبی صدام حسین و حزب بعث او است...!

همانطوری که می دانید، جماعتی از اطلاح طلبان، با راه انداری عروسک خیمه شب بازی دیگری، به تاسیس حزب اتحاد ملت اقدام کرده اند. 

 یکی از افرادی که با اصلاح طلبان نزدیکی فکری دارد، در سایت بالاترین نوشته بود:

«اتفاقا کیهان هم بدجوری از شروع به فعالیت دوباره اصلاح طلبان آتیش گرفته، باید گفت کیهان، خودنویس تسلیت تسلیت ;)»

نظر ایشان باعث شد تا این نوشته را قلمی نمایم:

کسانی که با ساختار دمکراسی آشنا هستند، خوب می دانند که حزب مهمترین ابزار لازم برای استقرار سامانه دمکراسی در یک کشور است. بدون وجود حزب، شهروندان به تنهایی نمی توانند نظرات خود را در جمع مطرح کنند و در حقیقت، صدای آنها گم می شود.

با توسل به حزب است که شهروندان این فرصت را می یابند تا دست به دست هم داده، و صدایی رسا داشته باشند.

یک کلام، بدون وجود احزاب، امکان دست یابی به دمکراسی ممکن نیست. حال سوال اینجاست، از منظر یک خواستار دمکراسی و آزادی برای ایران، ایا باید از تشکیل حزب متعلق به اصلاح طلبان خوشحال باشیم یا اینکه آنرا نیز یک خیمه شب بازی دیگر رژیم قلمداد نماییم؟!

در پاسخ به این سوال، نکات ذیل به آگاهی می رسانم: من از فعالیت اصلاح طلبان متاسف و بیزارم، به چند دلیل:

الف) فعالیت سیاسی حق هر انسانی است. من جانم را می دهم تا طرف فعالیت سیاسی کند، این حق او است.

ب) اما اگر طرف، با پول دزدی بخواهد افکار عمومی را به بازی بگیرد، و از همین حزب (یعنی یک ابزار دمکراسی) برای استقرار دیکتاتوری استفاده کند، آنگاه باید این دغلبازان را افشا نمود.

ج) اصلاح طلبان چون سوپاپ رژیم عمل می کنند، هر گاه فشار بر روی این رژیم زیاد می شود و این رژیم در معرض سرنگونی قرار می گیرد، آنگاه اصلاح طلبان پا به میدان می گذارند، و جلوی سرنگونی آنرا می گیرند.

نمونه آن کوی دانشگاه سال هفتاد و هشت یا جنبش سبز است.

د) همانقدری که انتخابات رژیم زیر نظر شورای نگهبان و با نظارت استصوابی بی ارزش و فاسد است، این فعالیت حزبی نیز فاسد و کلاه بردارانه است.

ر) وجود حزب به تنهایی به معنای دمکراسی نیست، حزب نیز می تواند یک بازیچه برای قوام بیشتر دیکتاتوری گردد، نمونه ساده آن حزب بعث در زمان صدام یا در سوریه کنونی.

ز) زمانی یک فعالیت حزبی شرافتنمدانه است، که افراد فعال به اصول دمکراسی معتقد باشند، به حقوق دیگر شهروندان برای فعالیت سیاسی نیز احترام بگذارند.

در خاتمه:

سران اصلاح طلب در پرونده خود، سرکوب فعالین سیاسی و ترور مخالفین سیاسی خود را دارند، یعنی در عمل نشان داده اند که به حقوق دیگر شهروندان برای فعالیت سیاسی اعتقاد ندارند. آنها رسما می گویند به ولایت فقیه معتقدند! کسی که به ولایت فقیه معتقد باشد، دیگر به دمکراسی معتقد نیست، و فعالیت حزبی برای او تنها یک خیمه شب بازی است!

آیا این اصلاح طلبان حتی اگر قدرت را به صورت صد در صد در اختیار داشته باشند، حاضر هستند به بهایی ها یا شهروندان دگر اندیش و یا غیر مسلمان اجازه دهند تا به فعالیت سیاسی اقدام کنند!؟