اولین باری که این رژیم، متوجه شد با وجود یک بحران بزرگ،
به خوبی می تواند مخالفان خود را سرکوب کند، زمانی بود که به سفارت خانه آمریکا
حمله کردند.
سفارت آمریکا، خاک یک کشور بیگانه بود، و دیپلمات ها، از
مصونیت دیپلماتیک بهره مند بودند، اما گروه های خشونت طلب رژیم، حمله به خاک یک
کشور بیگانه، و به گروگان گرفتن دیپلمات های بی دفاع را هنر (!) بزرگی دانستند، و
خمینی بعد از آن گروگان گیری، متوجه شد که خوب می تواند از این بحران استفاده کند!
بحران بزرگ بعدی، جنگ ایران و عراق بود، هر چند رژیم صدام
آغازگر جنگ بود و متجاوز؛ اما سران رزیم دریافتند که با وجود این جنگ و خطر صدام،
خوب می توانند بر گرده مردم ایران سوار شوند! اینچنین بود که خمینی، در سخنرانی
معروف خودش، گفت: «جنگ برای ما یک نعمت است!»
استراتژی بحران زایی:
اصولا این رژیم، به هیچ مبنای حقوقی و اخلاقی پایبند نیست،
و به هر جنایتی دست می زند، طبیعی است که این
رژیم، در میدان جنگ نظامی یا
اقتصادی، در مقابل دنیای متمدن حرفی برای گرفتن ندارد، و فاقد توان است.
اما اگر شرایط بحرانی باشد، در آن صورت، رژیم می تواند به
اعمال غیر اخلاقی متوسل شود، و آنگاه قدرتش حتی افزون تر از کشورهای غربی می
شود..!
مثالی برای شما می زنم:
زمانی که آمریکا و بریتانیا به عراق حمله کردند، رحیم
صفوی، فرمانده وقت سپاه گفته بود: « آمریکا با آمدن لب مرزهای ایران، ما را در خطر
نگذاشته، بلکه خودش را در تیررس ما قرار داده است...!!»
شاید آن زمان، متخصصین نظامی-سیاسی غرب، متوجه صحبت
فرمانده وقت سپاه نشده باشند، اما به مرور زمان دریافتند که منظور او چیست!
در عرض چند سال، رژیم ایران، عراق را تبدیل به باتلاق نیروهای
آمریکا کرد! به تمامی گروه های درگیر در عراق اسلحه می داد، بمب های کنار جاده ای
تروریست ها را تامین می کرد (که به کشته شدن چند صد سرباز آمریکا و بریتانیا منجر
شد) و یا هر جنایت دیگری...!
در حقیقت، متخصصین نظامی عرب، نمی دانستند که رژیم ایران،
قرار نیست با اسلحه های معمول به جنگ آنها
برود...!!
استفاده از اسلحه معمولی، روش حکومت های مسوول و پاسخگو
است، رژیم ایران، به روش تروریست ها عمل می کند...، او به جای اینکه با ناو جنگی
به مقابله با آمریکا بپردازد، به بمب گذاری و عملیات تروریستی روی می آورد...!
این مثال به خوبی نشان می دهد که رژیم ایران، تا چه حد با
استفاده از ایجاد بحران، ادامه حیات داده است.
حال آنچه در نزدیکی مرزهای ایران، در عراق می گذرد، بحران
جدیدی است.
هنوز مشخص نیست دست چه کسانی پشت این ماجرا است، آیا
عربستان سعودی به تامین مالی این گروه اقدام کرده است، یا اینکه خود رژیم برای
منحرف کردن اذهان عمومی از جنایات بشر اسد و مساله اتمی، به چنین اقدامی دست زده
است، و یا حتی ترکیبی از این گزینه.
اما واقعیت این است که داعش، چون یک سرطان مشغول گسترش و
رشد است، و اگر سرکوب و نابود نشود، می تواند خطرات جدی متوجه ایران کند.
نمی توان منکر شد که رژیم ایران، با سر کار آوردن نوری
المالکی و ایجاد یک شبه دیکتاتوری در عراق، و ایجاد دیکتاتوری شیعه بر سنی، خود
نقش مهمی در ایجاد این بحران دارد، ولی این گروه سرکش و خشونت طلب، به دنبال ایجاد
یک حکومت اسلامی دیگر، اینبار بر اساس عقاید اهل تسنن است و سودای تسخیر ایران را
در سر می پروانند...!
این سیاست بحران زایی رژیم، که به تولید گروه داعش منجر
شده است، اینبار نه تنها حیات کل رژیم را با خطر مواجه کرده است، بلکه می تواند
عواقب بسیار خطرناکی برای مردم ایران نیز داشته باشد.
----نوشته دیگر این چند
روزه:
نبود مدارا، آغازستمگری است! مدارا، به معنای پذیرش دیگر انسان ها به عنوان افرادی برابر با خود؛ و اعطای
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نکاتی که هنگام استفاده از بخش کامنتها بهتر است به آن دقت فرمایید:
**١_ بنا به اعتقاد راسخ و بی چون و چرای من به آزادی بیان ، کامنت های شما مستقیما منتشر می شود. ** ٢_لطفا هنگام گذاشتن کامنت، یک اسم برای خودتان در نظر بگیرید تا دیگران و نویسنده وبلاگ راحتر بتوانند به شما پاسخ دهند. ** ٣_تمام کامنت ها را بدقت می خوانم و تنها در جایی که واقعا لازم باشد ، در بحث ها دخالت می کنم، چون من تریبون خودم را داشته ام و حرفم را زده ام ، باید اجازه دهم بقیه حرفشان را بزنند. ** ٤_تنها کامنت های ترولرها و کامنت هایی که شامل لینک های غیر معتبر ، مانند سایت های آلوده به بد افزار هستند،برای امنیت خواننده های وبلاگ ، حذف می شوند. ** ٥_در سمت چپ جعبه ای که در آن نظر خود را می نویسید، شما عبارت (اشتراک ایمیل) را می بینید، درصورتی که ایمیل خود را در آنجا وارد کنید، کامنت های جدید را با ایمیل، دریافت خواهید نمود. ** ٦_شما حتی در فحش دادن به نویسنده وبلاگ هم آزاد هستید! حتی به بهانه توهین به خودم نیز کامنتی را حذف نمی کنم، من جانم را می دهم که تو حرفت را بزنی، اما خواهش میکنم به جای فحش دادن، به موضوع نوشته بپردازید.