صلح و آرامش، حقی
ذاتی برای انسان ها است، حقی است مانند نفس کشیدن، مانند دوست داشتن و دوست داشته
شدن، حقی مانند حق دسترسی به عدالت و حق گرسنه نماندن.
شاید هیچ
جاندار دیگری نباشد که مانند انسان، اینچنسن به خشونت دست زند و هم نوعان خود
را آزار دهد. هیچ پلنگی را نمی بینید که سیر باشد، اما با عملکرد خود، دیگران را
آزار دهد!
شاید علت
آن، حرص و طمع نوع آدمی باشد برای داشتن امکانات بیشتر، وگرنه این کره خاکی به
راحتی می تواند مواد غذایی و مواد اولیه برای تمامی انسان ها تامین کند. مردمی که
خواستار امکانات بیشتر هستند، حقوق دیگر
انسان را زیر پا می گذارند، کسانی که حرمت دیگر انسان ها را به رسمیت نمی شناسند،
جنگ را آغاز می کنند..!
نکته شرم
آور تمامی جنگ ها این است که بیشترین آسیب جنگ ها، نصیب زنان و کودکان می شود،
زنان و کودکانی که در آغاز جنگ معمولا نقشی ندارند، قربانی خشونت مردانی می شود که
تلاش می کنند قدرت مردانه خود را به رخ دیگر مردان بکشند.
شرم آور
است که در سال 2012، نوع بشر، ناتوان از استقرار صلح در دنیا است، اما داشتن یک
روز به نام روز صلح، باعث می شود لااقل برای یک روز، طعم صلح را درک کنیم.
امروز،
روز صلح است، روز جهانی صلح است! روز صلح چیست؟!
روز صلح
توسط مستند ساز بریتانیایی و جرمی گیلی در سپتامبر 1999 بنیان نهاده شده است.
آرمان این بنیاد خیریه این بوده است که جنگ را در تمام دنیا برای یک روز در سال،
متوقف کنند.
در هفتم
سپتامبر 2001، تلاش های این گروه به ثمر نشست و سازمان ملل بیست و یکم سپتامبر هر
سال را طبق قطعنامه ای روز صلح نامیده است.
همه ساله
در این روز، هنرمندان و موسیقی دانان به برگزاری کنسرتی بزرگ اقدام می کنند. شرکت
های بزرگی چون اسکایپ، کوکا کولا و پوما به جهت حمایت از این روز، اسپانسر
تبلیغاتی این کمپین هستند.
جرمی
گیلی ، از سال 1998 با تمام توان تلاش کرده است که با کمک سازمان های غیر دولتی و
دانشجویان و نمایندگان دولت ها، به نشر این ایده بکوشد و اکنون این زحمات او به
ثمر نشسته است.
در سال
2006 این تلاش ها چهره خود را خوب نشان داد، در میانه جنگ داخلی به مدد این روز
صلح، کمک رسانان بین المللی موفق شدند که به قسمت جنوبی و جنگ زده سودان، غذا
برسانند، در سال 2007، بیش از یکصد میلیون نفر در سرتاسر دنیا، در برگزاری این
روز، همیاری نمودند. در افغانستان و در پی اینکه طالبان به این روز وفادار ماندند،
نیروهای بین المللی موفق شدند که بیش از یک میلیون و چهارصد هزار کودک را واکسینه
کنند.
شخصیت
های بزرگی چون عالیجناب دالایی لاما و یا سیاستمدارانی چون کوفی عنان و یا
دبیر کل اتحادیه عرب یا نخست وزیر اسراییل نیز جز حمایت کنندگان از این روز هستند.
در اینجا
دو ویدیو تقدیم شما می کنم که هر دو نیز ، زیر نویس فارسی دارد، در ویدیو اول،
جرمی گیلی برای ما توضیح می دهد که چگونه موفق شده است چنین کار بزرگی را به
سرانجام برساند.
در ویدیو دوم، زینت ثعلبی از قول یکی از آورگان می گوید که صلح جایی است که ناخن انگشت پای من شروع به رشد کند...، چون آن زن بیچاره در اثر جنگ همیشه مجبور به خانه بدوشی بوده است و ناخن پایش همیشه آسیب می دیده است.
زینب می گوید: دو سمت از جنگ است ، سمتی که هدفش فقط پیروزی در جنگ است و سمتی که هدفش پیروزی زندگی است. مردان در گروه اول و زنان در گروه دوم قرار دارند !
---------------نوشته های دو روز گذشته من:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
نکاتی که هنگام استفاده از بخش کامنتها بهتر است به آن دقت فرمایید:
**١_ بنا به اعتقاد راسخ و بی چون و چرای من به آزادی بیان ، کامنت های شما مستقیما منتشر می شود. ** ٢_لطفا هنگام گذاشتن کامنت، یک اسم برای خودتان در نظر بگیرید تا دیگران و نویسنده وبلاگ راحتر بتوانند به شما پاسخ دهند. ** ٣_تمام کامنت ها را بدقت می خوانم و تنها در جایی که واقعا لازم باشد ، در بحث ها دخالت می کنم، چون من تریبون خودم را داشته ام و حرفم را زده ام ، باید اجازه دهم بقیه حرفشان را بزنند. ** ٤_تنها کامنت های ترولرها و کامنت هایی که شامل لینک های غیر معتبر ، مانند سایت های آلوده به بد افزار هستند،برای امنیت خواننده های وبلاگ ، حذف می شوند. ** ٥_در سمت چپ جعبه ای که در آن نظر خود را می نویسید، شما عبارت (اشتراک ایمیل) را می بینید، درصورتی که ایمیل خود را در آنجا وارد کنید، کامنت های جدید را با ایمیل، دریافت خواهید نمود. ** ٦_شما حتی در فحش دادن به نویسنده وبلاگ هم آزاد هستید! حتی به بهانه توهین به خودم نیز کامنتی را حذف نمی کنم، من جانم را می دهم که تو حرفت را بزنی، اما خواهش میکنم به جای فحش دادن، به موضوع نوشته بپردازید.